دولت هند از سال ۱۹۶۸ در اکثر ایالات این کشور نظام آموزشی سه‌زبانه را اجرا می‌کند که طبق آن دانش‌آموزان ساکن ایالات هندی‌زبان موطفند در طول دوران تحصیل انگلیسی، هندی و یکی از زبان‌های رایج در هند (ترجیحا یکی از زبان‌های جنوبی) را بیاموزند و دانش‌آموزان ساکن ایالات غیر هندی‌زبان در طول دوران تحصیل موظف به یادگیری زبان‌ایالتی، هندی و انگلیسی هستند.
قانون اساسی هند و حقوق زبانی اصل ۳۰ بند۱) تمامی اقلیت‌های زبانی یا مذهبی حق تاسیس و مدیریت موسسات آموزشی منتخب خود را خواهند داشت. بند۲) هنگام تخصیص کمک‌های دولتی به موسسات آموزشی، نبایستی هیچ‌گونه تبعیضی بر مبنای اینکه موسسه توسط کدام اقلیت زبانی یا مذهبی اداره می‌شود، صورت گیرد.
اصل ۳۵۰ بند۱) تلاش هر ایالت یا هر مقام محلی در ایالت بایستی این باشد که تسهیلات کافی برای آموزش به زبان مادری در مراحل ابتدایی جهت کودکان متعلق به گروه‌های اقلیت زبانی فراهم باشد. همچنین رییس جمهور می‌تواند جهت تضمین ارائه چنین تسهیلاتی، دستوراتی را به هر ایالت صادر کند. شنیدن اظهارات دکتر امیر کلان، پژوهشگر حوزه آموزش چند زبانی و استاد دانشگاه اونتاریو کانادا، را به همه دوستان توصیه می کنیم.
