بسیاری از ایرانی های مقیم غرب، که زبان مادری خود، فارسی را پاس می دارند، معترض دولتهای میزبان هستند چرا که معتقدند این دولتها از اروپا تا آمریکا، امکانات کافی برای آموزش زبان مادری را برای فرزندان ایرانی ها فراهم نمی آورند. طرفه آنکه بخش اعظم آنها خبر ندارند یا نمی پذیرند که چنین حقی از چندین میلیون خانواده و کودک ایرانی در داخل کشور، گرفته می شود.
اگر زبان مادری را در مدرسه آموخت، یا اگر آموزش باید به زبان مادری آغاز شود، چرا در ایران نسبت به آن در بهترین حالت، کم لطفی و در بدترین حالت، خصومت می شود؟ نه فقط توسط نظام حاکم بر ایران بلکه از جانب بسیاری از روشنفکران و نخبگان!
کم نیستند کودکانی که با شروع سال تحصیلی، خود را در دنیائی غریب و هراس آور می بینند، بخشی به این دلیل معلم و مدرسه و گاه حتی همکلاسی ها و خانواده، آنها را به دنیائی نافهمیدنی، پرتاب کرده اند. شاید به همین دلیل است که در مناطق غیرفارس زبان، بیشترین میزان ترک تحصیل گزارش می شود.
