درسی که مالزی از قوم گرائی گرفت

۱۳ مه (May) سال ۱۹۶۹ سیاه‌ترین روز در تاریخ مالزی است، روزی که اختلافات قومی بین مالائی‌ها و چینی‌های مالزی، منجر به درگیری‌هایی خونین به بهانه اعتراض به نتیجه انتخابات پارلمان گردید. درگیری‌هایی که با مرگ ۱۸۴ نفر و زخمی شدن صدها نفر پایان یافت.

فدراسیون مالزی، کشوری است چند ملیتی، چند فرهنگی، چند مذهبی و چند زبانه که در سال ۱۹۵۷ با به هم پیوستن چهارده منطقه تاسیس شد. از همان آغاز نبود فرهنگ و تجربه همزیستی در یک کشور کثیرالملله، باعث بروز پاره‌ای اختلافات اتنیکی بین چینی‌ها، هندی‌ها و مالایی‌ها می‌شود تا آنکه این اختلافات در روز ۱۳ مه سال ۱۹۶۹ منتج به آغاز یکسری درگیری‌های خونین بین چینی‌ها و مالائی‌ها می‌گردد.

روز ۱۳ مه نقطه عطفی در تاریخ مالزی است، نقطه عطفی که پس از واکاوی و آسیب‌شناسی به کتب درسی مدارس پیدا کرد. ۱۳ مه ۶۹ به مردم مالزی آموخت چگونه می‌بایست از تعصبات اتنیکی و تفکرات نژادپرستانه و ناسیونالیستی دوری کنند، به آنها آموخت چگونه می‌توانند با تکیه بر برابری، در عین داشتن اختلافات زبانی، فرهنگی، تاریخی، دینی و ... با یکدیگر تعامل و همکاری داشته باشند. جالب است بدانید که هر کدام از اتنیکها، مدارس خاص خود را از پیش دبستان تا پایان دوره دبیرستان دارند، مسلمانان، مسیحیان، هندوها و بودائی‌ها پرستش‌گاه‌های خاص خود را دارند و تاریخ و فرهنگ همه گروه‌های اتنیکی محترم شمرده می‌شود.

توضیح: ‫قوم‌گرایی یعنی تحمیل فرهنگ، تاریخ و زبان یک قوم به اقوام دیگر؛ قوم‌گرایی یعنی حذف اسامی رودها، کوه‌ها و شهرهایی که ریشه اسامی آنها متعلق به فرهنگ و زبان قوم ما نیست، قوم‌گرایی یعنی ممنوع نمودن تدریس زبانهایی که متعلق به اقوام دیگر هستند، قوم‌گرایی یعنی ممانعت از انتخاب اسامی برای کودکان به بهانه عدم تعلق به فرهنگ قوم ما، قوم‌گرایی یعنی سرکوب مطالبات قومی و اتنیکی، قوم‌گرایی یعنی انکار وجود تبعیضات اتنیکی!