دوزبانگی و دوزبانگونگی

دو زبانه (Bilingual): به کسی اطلاق می گردد که می تواند به دو یا چند زبان که به درجات مختلف از لحاظ نظام آوایی، واژگانی و دستوری متفاوتند، تکلم کند(سیگوان و مک کی 1369). مثل یک فرد ترک دوزبانه در ایران که قادر به تکلم به دو زبان ترکی و فارسی است.

دو زبانگونگی (Diglossia): دو زبانگی با دو زبانگونگی رابطه بسیار نزدیکی دارد و گاه تمایز آنها از یکدیگر براحتی ممکن نیست. دوزبانگونگی که اولین بار توسط فرگوسن(1972) تشریح شد به حالتی خاص از استاندارد شدن زبان اطلاق می شود که در آن دو گونه مختلف که دارای وجهه و پرستیژ متفاوت هستند در کنار یکدیگر وجود داشته باشد.گونه دارای وجهه پایین تر(گونه L) در محاورات و موارد غیر رسمی و دوستانه بکار برده می شود و به طور طبیعی در فرایند اجتماعی شدن فراگرفته می شود. در حالیکه گونه دارای وجهه بالاتر (گونه H) که معمولا درادبیات نوشته نیز مورد استفاده قرار می گیرد؛ ویژه موارد رسمی چون سخنرانی است و بعد از یادگیری گونه L و طی فرایند آموزش رسمی آموخته می شود (نرسیسیانس99:1382).