در تحقیقی که با عنوان "پیامدهای اجتماعی آموزش دو زبانه" صورت گرفته است، چهار پیامد اجتماعی برای پروژه آموزش رسمی زبانهای ملیت‌ها در ایران شناسایی شده که عبارت بودند از:
1. ایجاد هویت و وحدت
2. رعایت حقوق بشری و شهروندی
3. حفظ میراث‌های فرهنگی
4. وسیله ای برای مقابله با جهانی شدن فرهنگ
به این معنی که با بهره‌مندی مردم غیرفارس از حق آموزش رسمی به زبان مادری خود، اولا وحدت ملی در جامعه افزایش می یابد؛ ثانیا همه گروه های زبانی و اتنیکی از حقوق بشری و شهروندی خود بهره‌مند می شوند؛ ثالثا فرهنگ و زبان گروه های مختلف فرهنگی به عنوان ذخایر و سرمایه‌های ملی حفاظت می‌گردد؛ رابعا فرهنگ و زبان همه مردم وسیله ای در برابر هجمه پروژه جهانی شدن فرهنگ و زبان، قدرتمند می‌شود.
باید این تصور نادرست را از اذهان همه مخصوصا سیاستمداران زدود که معتقدند وحدت و یکپارچگی صرفا در همسانی هست؛ در حالیکه وحدت در تفاوت و ناهمسانی نیز میسر است. زیرا اولا ایجاد وحدت از طریق تنوع و کثرت در کشورهایی که دوزبانه یا چند زبانه هستند؛ میسر شده است. به این صورت که با دادن حق آموزش رسمی به زبانهای منطقه ای و ملی، احساس رضایت وهمدلی آنها بیشتر شده است. ثانیا امروزه درکشورمان نیز با دادن بعضی از حقوق اتنیکی به مردم غیرفارس مثل انتشار کتابها و روزنامه های محلی، حق تدریس کتاب مذهبی و برگزاری مراسم دینی توسط اقلیتهای دینی و راه اندازی شبکه های تلویزیونی استانی، نه تنها تفرقه و جدایی اتفاق نیفتاده، بلکه رضایت و همدلی بیشتری نیز بوجودآورده است.