خانم مینا خانی، فعال حقوق زنان و اقلیت‌ها در توییتی با اشاره به عدم توجه جامعه مرکز به مشکلات جوامع اقلیت و به حاشیه رانده شده، نوشت: دردی که فرصت بروز پیدا نکند تبدیل به خشم می‌شود. رشته توییت خانم #مینا_خانی به شرح ذیل است:
من صدسال یکبار از تجربه #گیلگ بودنم می‌نویسم؛ تجربه‌هایی که عمیقا در جاهایی با درد «فهمیده نشدن» عجین شدن؛ من غصه میخورم که یک مسافر می‌آمد به آبایی دستفروش من که از #شیلات بازخرید شده بود فخر میفروخت، غصه میخورم که مادرم میگفت رفتم تهران و گیلگ بودن برام بحران شد، چرا بر نمی‌تابید؟
اگر نمی‌خواهید #شکاف_اتنیکی عمیق شود راهش انکار تجربه‌های «ديگری» نیست، راهش گوش دادن و فهم عمیق دردهای بغل دستی است، اگر نه یک هزارم تجربه‌های درناک شخص خود من در رابطه با مادر گیلگ داشتن در این باره به قلم در نیامده، بس که این انکار رنج از طرف دیگران آزاردهنده است.
همین که هنوز درد به بیان دقیق درنیامده صدای انکار و استهزا بلند می‌شود؛ همین که تجربه «زن گیلگ» برای بسیاری ارزش عمیق شدن و پرداخت ندارد با اینکه کلیشه «زن خراب گیلگ» به صورت واقعی وجود داشته و دارد یعنی یک جای کار شدیدا می‌لنگد، دردی که فرصت بروز پیدا نکند تبدیل به خشم می‌شود.