ما از یکصد سال پیش در کشوری که پیشینه همگون‌سازی و آسیمیلاسیون ندارد، شروع کردیم ناسیونالیسم ملی مدل فرانسه را اعمال کنیم. این مدل که عمدتاً بر اساس قوم کُشی، زبان کُشی و همگون‌سازی فرهنگی است نه در فرانسه و نه در ایران، به نتیجه نرسید. امروز فرانسه با احترام به تفاوت های فرهنگی و زبانی، تصمیم گرفت فرآیند تحمیل زبان و آسیمیلاسیون را متوقف نماید، به امید پایان تحمیل زبان و فرهنگ فارسی در ایران.
پارلمان فرانسه روز پنجشنبه و در اقدامی تعجب‌برانگیز قانون حفاظت و توسعه زبان‌های منطقه‌ای را پس از شور دوم در مجلس شورای ملی، تصویب کرد. این قانون با رای موافق ۲۴۷ نماینده در برابر ۷۲ رای مخالف و ۱۹رای ممتنع تصویب شد.
فرانسه مهد تمرکزگرایی مدرن در اروپا به شمار می‌رود. این کشور پس از انقلاب ۱۷۸۹ و به‌ویژه در دوره امپراطوری ناپلئون و جمهوری سوم تلاش کرد تا زبان‌ها و فرهنگ‌های غیرفرانسوی را به حاشیه براند. پاریس، زبان فرانسه و قوانین دستوری نهادهای جمهوری برای دهه‌ها وضعیت زندگی اقلیت‌های زبانی و مناطق مرزی را تعریف می‌کردند.
قانون جدید امکان آموزش به زبانی به غیر از زبان فرانسه را در مدارس به دانش‌آموزان می‌دهد. با این استثنا که آموزش زبان رسمی هم در کنار زبان منطقه‌ای ادامه می‌یابد. به‌علاوه براساس همین قانون مدارس خصوصی که آموزش به زبان منطقه‌ای را در دستور کار دارند، از یک کمک هزینه دولتی برخوردار خواهند شد.
این طرح فرهنگی از سوی جریان پارلمانی «آزادی و مناطق» به پارلمان تقدیم شد و با حمایت حزب سبز امکان جدی گرفته شدن را پیدا کرد. رسانه‌های فرانسه تصویب این قانون را اولین حرکت جدی از اعمال اراده سیاسی سبزها توصیف می‌کنند.